De herontdekking van de Romeinse limes in de 16de eeuw in de steden langs Rijn en Donau

Konrad Ottenheym is hoogleraar architectuurgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht en lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Hij is een specialist op het gebied van de Nederlandse zeventiende-eeuwse architectuur, haar bronnen in de Italiaanse renaissance en haar invloed in Europa. Hij is auteur van diverse monografieën over Nederlandse architecten uit de Gouden Eeuw, Philips Vingboons, Pieter Post en Jacob van Campen, alsmede over de invloed van Italiaanse architectuurverhandelingen in de zeventiende-eeuwse Nederlandse architectuur.

Hij werkte mee aan de Engelse edities (Architectura et Natura Publishers, 2004 en 2007) van Vincenzo Scamozzi’s verhandeling L’Idea della architettura universale, het belangrijkste handboek over klassieke ontwerptheorieën in het zeventiende-eeuwse Nederland. Hij is co-auteur met Krista De Jonge (België) van Unity and Discontinuity, Architectural Relationships between the Southern and Northern Low Countries 1530-1700 (Brepols Publishers, 2007) over de migratie van architecten en architecturale ideeën en modellen uit de Lage Landen door Europa. In 2013 publiceerden ze The Low Countries at the Cross Roads. Netherlandish Architecture as an Export Product in Early Modern Europe (1480-1680), een boek over de bijdragen van Nederlandse architecten en beeldhouwers aan de architectuur elders in Europa in de zestiende en zeventiende eeuw. Momenteel bereidt hij een vergelijkende studie voor over de receptie van de voormalige Romeinse limes in de vroegmoderne architectuur (in heel Europa en de Maghreb).