Veel meer dan vandaag, was de dood een onderdeel van het dagelijks leven van de Romeinen. De mensen werden minder oud, het sterftecijfer lag hoger en in sommige gevallen was het eervoller om zelf een einde aan je leven te maken, dan om in schande verder te gaan. In deze lezing ga ik in op de relatie van de Romeinen met de dood. Hoe keken ze er tegen aan?

Hoe zag een Romeinse begrafenis er uit, wat voor rituelen hadden ze en waar vonden de doden hun laatste rustplaats? Wachtte na de dood een eeuwig toeven in de Elysische velden, of een gruwelijk verblijf in de Tartarus? Hoe hielden de Romeinen de herinnering aan een dierbare overledene levend? Aan de hand van verhalen van antieke auteurs, inscripties en archeologische overblijfselen wordt een beeld geschetst van hoe de Romeinen met de dood omgingen in de late Republiek en vroege Keizertijd. In deze lezing worden nieuwe inzichten gepresenteerd en is er aandacht voor Valkenburg ZH en archeologisch materiaal uit Romeins Nederland.

Informatie wordt later bekend gemaakt